Drukuj

Jak powstała Szkoła Podstawowa nr 6 im. Jana Pawła II w Braniewie?

Dążąc do najbardziej ekonomicznych metod zarządzania oświatą w Braniewie, mając na uwadze osiągany przez szkoły poziom dydaktyczny Zarząd Miasta przystąpił w sierpniu 1996 roku do działań związanych z reorganizacją szkolnictwa podstawowego w mieście. Proponowana zmiana, jaką było połączenie Szkoły Podstawowej nr 1 i Szkoły Podstawowej nr 2 w jedną placówkę, miała na celu stworzenie optymalnych warunków dla funkcjonowania szkół.

Nie bez znaczenia był też fakt, iż utrzymanie tych placówek kosztuje najwięcej.Liczba uczniów wciąż spadała. Istotnym argumentem połączenia obu szkół było to, iż oba budynki szkolne stanowią jedną całość, połączoną łącznikiem. Przeprowadzając analizę demograficzną, stwierdzono, iż w najbliższych latach liczba uczniów w szkoła znacznie się obniży, co spowoduje konieczność zmniejszenia liczby oddziałów z 42. do 35. Sytuacja finansowa także nie przedstawiała się pomyślnie.

Z przeprowadzonej analizy wynikało, iż przy połączeniu obu szkół zmniejszą się koszty i powstaną oszczędności. Za połączeniem szkół przemawiało dużo argumentów, jednak byli także jej przeciwnicy, którzy uważali, iż obie szkoły posiadają odrębne tradycje i ich połączenie naruszy prawa dziecka i zakłóci prawidłowości procesu dydaktycznego. Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Rzecznika Praw Dziecka, który pozytywnie wypowiedział się na temat połączenia obu szkół. Władze miasta przystąpiły do wprowadzenia zmiany czyli połączenia obu szkół w jedną.
Po posiedzeniu Komisji Oświaty Rady Miejskiej we wrześniu 1996 roku rozpoczęto pracę nad przygotowaniem uchwały. Trudno było podjąć decyzję, którą placówkę zlikwidować, ponieważ obie miały swoja tradycje i przeszłość. W ostateczności postanowiono zlikwidować dwie szkoły, tworząc na ich miejsce nową placówkę. Na początku grudnia 1996 roku projekt uchwały był gotowy.

28 stycznia 1997 roku zwrócono się do kuratora oświaty o zgodę na likwidację Szkoły Podstawowej nr 1 i Szkoły Podstawowej nr 2. Taką zgodę uzyskano i 3 kwietnia 1997 roku Rada Miejska przyjęła projekt uchwały o likwidacji obu szkół i utworzenia Szkoły Podstawowej nr 6. Uchwała miała wejść w życie 31 sierpnia 1997 roku.
1 września 1997 roku rozpoczęła pracę nowa publiczna placówka przy ulicy Konarskiego 13 o nazwie – Szkoła Podstawowa nr 6.
Funkcję dyrektora do 1999 roku pełnił Marek Czapliński, natomiast jego zastępcami zostali: Andrzej Kaulbarsz i Marian Klukowski. Pan Marek Czapliński w 1999 roku  został powołany na stanowisko dyrektora Gimnazjum nr 1 w Braniewie. W 1999 roku dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 6 w Braniewie został pan Marian Klukowski, a jego zastępcami: pani Agnieszka Świerczek i pani Elżbieta Zabiełło (do roku 2008).
Opracowała: Joanna Głuchowska

Uroczystość nadania imienia Jana Pawła II Szkole Podstawowej nr 6 w Braniewie (16 października 2006 r.)

Idea nadania szkole imienia naszego wielkiego Rodaka zrodziła się rok wcześniej. Nauczyciele oraz uczniowie z entuzjazmem odnieśli się do tego projektu. Rozpoczęto realizację programu "Jan Paweł II - patronem SP 6": wydano tomiki wierszy o Janie Pawle II, które napisali uczniowie naszej szkoły, zredagowano gazetkę, wykonano prezentacje multimedialne, opracowano kalendarze ścienne. Uroczystość nadania imienia rozpoczęła się o godz. 1000 w kościele p.w. św. Antoniego mszą odprawioną przez ks. kan. E. Wolińskiego. Następnie wszyscy udali się do budynku szkoły, gdzie odbyła się ceremonia - poświęcenie sztandaru, odsłonięcie tablicy epitafijnej z wizerunkiem Papieża. Grono pedagogiczne, uczniowie oraz zaproszeni goście obejrzeli również montaż słowno - muzyczny. Uroczystości zakończyły się rozstrzygnięciem konkursu międzyszkolnego "Jan Paweł II wśród dzieci".
Nasz patron - Jan Paweł II

Karol Wojtyła urodził się 18.05.1920 r. w Wadowicach. Był drugim synem państwa Emilii i Karola Wojtyłów. Został ochrzczony 20.06.1920 r. w miejscowym kościele. Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Ojciec pracował w Wojskowej Komendzie Uzupełnień . Matka dorabiała jako szwaczka i zajmowała się dziećmi. Brat Edmund uczył się w gimnazjum, a potem studiował medycynę w Krakowie. Państwo Wojtyłowie mieszkali przy ul. Kościelnej. Z okna drugiego pokoju było widać Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. W domu panowała religijna atmosfera, na ścianach wisiały święte obrazy, na półkach królowały książki religijne. Wieczorem cała rodzina Wojtyłów klękała do wspólnej modlitwy. Lolek - bo tak nazywano małego Karola, był chłopcem zdolnym, pracowitym i pogodnym. Lubił swoją szkołę i kolegów. Uwielbiał grać w piłkę nożną. Często stał na bramce i starał się nie wpuścić żadnego gola. Zimą jeździł na nartach. Zwiedzał też okolice w towarzystwie ojca. 13.04.1929 r. umarła Emilia Wojtyła. Trzy lata później Karol stracił również brata. Został tylko z ojcem, który pragnął wychować swego syna na dobrego, szczęśliwego człowieka. Dużo rozmawiali, jeździli na wycieczki. Razem prowadzili dom. Z nauką Karol nie miał żadnych problemów. I w szkole powszechnej i w gimnazjum był bardzo dobrym uczniem.

14.05.1938 r. Karol Wojtyła otrzymał świadectwo maturalne. Wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Rozpoczął naukę w październiku. Po pierwszym roku studiów, zamieszkał wraz z ojcem w Krakowie. Wojna zniszczyła marzenia młodego Karola. Musiał przerwać studia. Pracował w kamieniołomach oraz w zakładach chemicznych "Solvay". Było to dla niego kolejne, ciężkie doświadczenie życiowe. W tym czasie pisał wiersze, brał udział w tworzeniu podziemnego Teatru Rapsodycznego. W 1941 r. umarł ojciec Karola. Syn czuwał przy zmarłym całą noc. Te chwile zdecydowały o dalszej drodze życiowej. Karol poczuł w swoim sercu wezwanie do służby Bogu i ludziom. Wstąpił do tajnego Seminarium Duchownego w Krakowie. W październiku 1946 r. odbyły się święcenia kapłańskie. 1 listopada Karol Wojtyła odprawił mszę prymicyjną w Katedrze Wawelskiej.

15 listopada 1946 roku młody kapłan wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia na uczelni Institutio Internazionale Angelicum. Ukończył je w 1948 r. Wrócił do Polski i objął stanowisko wikariusza w parafii Niegowić. Ludzie od samego początku pokochali młodego i życzliwego kapłana, który odwiedzał chorych i potrzebujących, nikomu nie odmawiał pomocy. Pomagał odrabiać lekcje, prowadził kółko teatralne. W marcu 1949 roku Wojtyłę przeniesiono do parafii św. Floriana w Krakowie. Tu szybko nawiązał kontakt z młodzieżą akademicką, założył mieszany chór gregoriański. Był otwarty na bliźnich, nikogo nie osądzał i nie potępiał. Młodzi nadali mu przydomek "Wujek". Po śmierci kardynała A. Sapiehy, Karola skierowano do ukończenia pracy habilitacyjnej. Następnie Wojtyła objął stanowisko kierownika katedry na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W roku 1958 został mianowany biskupem pomocniczym Krakowa. Wkrótce (1963 r.) otrzymał nominację na tytuł arcybiskupa, a w 1967 r. - na Kardynała. Aktywnie uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. Dużo czasu poświęcił też na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych.

1 października 1978 r. kardynał Wojtyła wyruszył do Rzymu na pogrzeb Ojca św. Jana Pawła I. 14 października rozpoczęło się konklawe, w którym uczestniczyło 111 kardynałów. Odbyło się 8 głosowań. Podczas ostatniego, w poniedziałek 16 października, Karol Wojtyła uzyskał 94 głosy. O godz. 18.20 nad Kaplicą Sykstyńską pojawił się biały dym - znak wyboru nowego Następcy św. Piotra
Habemus papam!
Oczom zebranych ukazał się Karol Wojtyła, który przybrał imię Jan Paweł II. Serdecznie powitał wszystkich zebranych w języku włoskim. Jan Paweł II był pierwszym papieżem Polakiem, jak również pierwszym po 450 latach biskupem Rzymu, nie pochodzącym z Włoch. Wybór na Głowę Kościoła osoby z kraju bloku socjalistycznego wpłynął znacząco na wydarzenia w Europie i Azji w latach 80 XX wieku. Jana Pawła II nazywano Papieżem Przełomów. Był niestrudzonym głosicielem Dobrej Nowiny, z szacunkiem traktował wszystkich ludzi, dostrzegał problemy i apelował o ich pokojowe rozwiązywanie. Bronił wolności, sprawiedliwości i prawdy. Mówił: "Pojednajcie się. Warunkiem pojednania jest przebaczenie. Przebaczajcie sobie". On przebaczył zamachowcy, który 13 maja 1981 roku ciężko go ranił. Wierzył że swoje ocalenie zawdzięcza Maryi: "Jedna ręka strzelała, a Inna - kierowała kulę". Jan Paweł II odbył szereg pielgrzymek, odwiedził wszystkie zamieszkane kontynenty. W Polsce gościł aż osiem razy, zawsze witany z miłością, wyczekiwany przez cały naród. Od początku lat 90-tych Papież cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona. Pokonywał własną słabość, dając wspaniały przykład łączenia bólu z krzyżem Chrystusa.
Jan Paweł II odszedł do domu Ojca 2 kwietnia 2005 roku o godzinie 21.37. Został pochowany w podziemiach bazyliki św. Piotra. 13.05.2005 r. papież Benedykt XVI zezwolił na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II.

JP2_imię (1)
JP2_imię (2)
JP2_imię (3)
JP2_imię (4)
JP2_imię (5)
JP2_imię (6)
JP2_imię (7)
JP2_imię (8)
JP2_imię (9)
JP2_imię (10)
JP2_imię (11)
JP2_imię (12)
JP2_imię (13)
JP2_imię (14)
JP2_imię (15)
JP2_imię (16)
JP2_imię (17)
JP2_imię (18)
JP2_imię (19)
JP2_imię (20)
JP2_imię (21)
Previous Next Play Pause